Eton Mess en meringue, van Zwitserland naar Engeland

Taakjes volbracht: 
    2 tafels in de olie gezet én alle bonnetjes opgeruimd    
Workout: een wandelingetje en een halve minuut op de trampo
Minder tevreden met: heel tevreden met een relaxdag
Wijn geproefd: ja, een Sauvignon Blanc uit Slovenië

Hoe maak je van een mislukking een gelukking? Dat vraag ik me af, ik moet nog een stukje schrijven en de dag is bijna voorbij.
Wat ik wel weet dat ooit toen iets fout is gegaan het idee is ontstaan om wat aardbeien of banaan in een glas te doen met met geklopte room en daarop stukjes meringue. 

Het is 1930, op Eton College zijn de jaarlijkse cricketwedstrijden, na afloop is er een grote picnic. Je bent toeschouwer en hebt een heerlijke Pavlova meegenomen. Het was in de tijd dat je naast elkaar mocht zitten en ook nog je huisdier mee mocht nemen, een lieve Labrador. De labrador nestelt zich op de Pavlova en krakkerdekrak het hele dessert verkruimeld tot een rotzooitje. De Eton Mess is geboren. Helaas was er toen ook al fakenieuws, dit verhaal schijnt niet te kloppen maar te leuk om niet op te schrijven. 

Ik had na het maken van de advocaat eiwitten over en besloot er meringues van te maken:
8 eiwitten
een mespuntje zout
en 350 gram suiker
Ik klop het met de mixer of keukenmachine en dat gaat altijd goed. Ooit heb ik een versie gemaakt met honing zonder suiker, dat gaat niet lukken, je krijgt een rubberachtig gedrocht, waar nergens, zelfs niet aan de onderkant een stukje te bekennen is dat ook maar een beetje bros is. 
Ik had twaalf behoorlijke meringues die ik met een lepel op de bakplaat legde en in 1 uur en 15 minuten gaarde op 125°C, het eerste kwartier op 140°C. Ik dacht dacht nog: leuk voor onze pubergezinsleden die  soms als een sprinkhanenplaag alles verslinden wat  eetbaar is en ze voor de voeten komt. 
Het verhaal van de Eton Mess komt van Koning Henri VI die het Eton College voor jongens vlakbij Windsor oprichtte en nog steeds geeêrd wordt tijdens het jaarlijkse cricket event. 
Ik maakte, omdat ik van gisteren nog advocaat had, en slagroom in huis én meringues kon maken van lefrovers, deze paasversie van Eton Mess. 

Onderin de glaasjes een laagje advocaat, daarop slagroom, de verkruimelde meringues en een paar blauwe bessen. Goddelijk, heerlijk, romig, bros en zacht. De toetjes vonden gretig aftrek bij de pubers in huis. Zij reageerden met 'Och, kan er mee door.'
‘Jongens, waarom eten jullie die meringues niet?’, vroeg ik toen een uur nadat ze uit de oven waren de meringues nog steeds onaangeroerd op het aanrecht stonden. 
‘Deze zijn zacht van binnen.’
‘Dat hoort zo.’
‘Wij houden van bros.’
Toen begon mijn zoektocht naar meringues, had ik wel gelijk? Het was ze gelukt, ze hadden me aan het twijfelen gebracht. Moeten meringues wel zacht van binnen zijn?
Ik weet dat er drie soorten zijn. Mijn pubers houden van de Franse variant, bros van binnen. De Parijse bakkers zetten als laatste op een avond de meringues in de oven waar ze tot de volgende dag op lage temperatuur helemaal bros worden. De Italianen gebruiken een suikerstroop om schuim te maken en de Zwitsers kloppen de meringue au-bain-marie. Een Pavlova hoort zacht van binnen te zijn en bros van buiten.
Dee Zwitserse bakker Casparine begon in 1720 met het maken van merengue door eiwitten met suiker luchtig te kloppen. Het gebeurde in het stadje Mahringen in Hertogdam Saksen Coburg. De meringues van deze bakker zwierven de wereld rond en gaven mede hun naam aan een dessert in Engeland. Het geeft maar weer aan hoe leuk reizen is, dat we dat altijd hebben gedaan en vooral moeten blijven doen.  
Het echte recept gaat is als volgt:
3 eiwitten
mespuntje zout
150 gram suiker
100 gram poedersuiker
Klop de eiwitten met het zout stijf. Doe er dan beetje voor beetje de suiker door en klop totdat de suiker is opgelost. Je proeft dan geen korreltjes meer. 
Vouw er dan de poedersuiker doorheen, luchtig met weinig bewegingen. 

De volgende dag lagen de meringues nog onaangeroerd op het aanrecht. Ik brak er een doormidden. Iets meer opgedroogd, dat wel. Onaangeraakt hebben ze de hele dag naast een schaal met chocolade eitjes gelegen die leger en leger werd.