Kip met citroen uit de oven

Taakjes volbracht: aan het hek geschilderd, onkruid, zaadjes gezaaid, planten water gegeven,    
Workout: een wandelingetje met de honden en een heel liedje op de trampo
Minder tevreden met: niks
Wijn geproefd: ja, wat weet ik niet meer

’12.11, nog steeds geen recept Waarom?’, las ik vanochtend op mijn telefoon. 
De dag startte veelbelovend. De lucht blauw als een tafellaken met slechts af en toe een spoortje wit. We hebben het te danken aan onder meer minder vliegverkeer, de lente, en vast nog een aantal factoren die ik niet weet. In de krant wordt gepraat over de economie, de zonnepanelen maken gigantische hoeveelheden stroom en ik trok met zaadjes de tuin in. Moestuinbakken werden ingezaaid, een laurier gepoot, toen waren de rabarberplanten aan de beurt. Ik kom terecht in een stuk verwaarloosd tuin, hier ligt openhaardhout opgeslagen, groeit de bramenstruik door overmatig stikstof in de lucht rijkelijk, staat onkruid alweer dertig centimeter hoog en groeien er allerhande wilde boompjes. Hier zou ik een moestuintje kunnen maken en een kas neer zetten en zo begin ik fanatiek met opruimen. Ondertussen dromend over een nieuwe versie van mezelf die tomaten aan het plukken is, basilicum blaadjes afscheurt voor de Caprese en voor een salade nog even de tuin inloopt. Ik stel mijn plan voor aan manlief als hij komt kijken wat ik allemaal aan het doen ben.
‘Die kas gaat wel lukken, maar die groentetuin niet. Daar komt de houtopslag,’ reageert hij.  
‘We hebben toch genoeg hout. Groente is toch leuker? En dan kan ik alvast een beetje oefenen voor een groentetuin in Spanje, ’ probeer ik.
‘Misschien blijft er een klein stukje over.’
Ik houd mijn mond maar even over de pizza-oven en het buitenaanrecht.
 
Deze tijd van stilstand en stilte laten je ergens in jezelf te landen. Nu plannen maken niet meer over de buitenwereld gaan, spitst het plannen maken zich toe op alles wat wel mogelijk is. De tuin, schilderen, iets aan het huis doen, een taal leren, leren wijnproeven en ik wil leren serviezen maken. Met al die activiteiten was ik de hele dag druk bezig geweest en had te weinig nagedacht over “het gerecht van de dag”. 
Wat vaststond was dat de garnalen, die eigenlijk voor de sushi waren waar ook al niks van terecht gekomen is, op moesten. Het leek me leuk een curry te maken uit een echt Indiaas kookboek van kook-en reisschrijver Rick Stein. Ik maakte een currypasta, scharrelde alle kruiden bij elkaar, haalde nog even snel yoghurt en toen stond er in het recept dat ik een halve liter water moest toevoegen. Het leek me wat veel. Ik twijfelde, deed iets minder, en opeens had ik een garnalensoep in plaats van een curry. Ik probeerde het gerecht nog te redden door het in te koken, maar ook na tien minuten was er nog steeds heel veel vloeistof. Het zag er nog steeds uit als soep. Ik was teleurgesteld in mezelf, waarom denk ik dat Rick Stein het beter weet? Het geeft maar weer aan dat je je eigen gevoel moet volgen. Recepten kloppen vaak niet, vooral als ze zijn vertaald. De curry ga ik nog perfectioneren en houd je van mij te goed. 
Als je weinig tijd hebt, nog even wat klusjes wilt doen en niet te veel met het eten bezig wilt zijn, maak dan deze gebraden kip. Ik maakte deze kip voor het eerst in Spanje, plukte een paar citroenen uit de tuin, een paar blaadjes laurier, stopte wat knoflook onder de huid van de kip, wreef hem in met paprika en zout. Sneed een paar uien in partjes, een aubergine die ik eerst even met zout bestrooide om het vocht uit te laten trekken, paprika en een paar aardappelen. Alles in een ovenschaal en stoofde dit op 180°C totdat de kip en de aardappelen gaar zijn.
Toen was het een noodgreep, nu wordt hier in huis nog vaak om de citroenkip gevraagd. Zo ontstaan de beste recepten. De rabarberplanten staan nog steeds niet in de grond. 

Kip met citroen uit de oven

1 kip
4 tenen knoflook
2 citroenen in partjes
2 laurierblaadjes
zout 
paprikapoeder
aubergine in plakjes
paprika in stukjes
2 uien geschild en in partjes