Nice! Een pissaladière uit Nice

Voorlopig kunnen we niet reizen, met gerechten en herinneringen kunnen we die andere wereld toch een stukje dichterbij brengen. Dus dacht ik, ik neem je mee naar Nice, een mondaine badplaats in de Provence en het oudste gerecht dat daar vandaan komt is de pissaladière.. 

Het is alweer jaren geleden dat ik in Nice was, een blauwe zee, een brede boulevard en prachtige grand hotels. Bovenal herinner ik me  prachtige blauwe stoelen op ruime terrassen aan zee. Het zijn herinneringen en al van jaren terug. Herinneringen leiden zo hun eigen levens, kunnen waar zijn of gevormd door de tijd en  misschien zijn mijn herinneringen wel samengesteld door een plaatje uit een tijdschrift. 
Eten helpt mij toch altijd goed te herinneren, ik weet dat er overal pissaladière van de plaat, werd verkocht. Bij de bakker en ook bij straattentjes. Ik at ergens pissaladière maar waar dat weet ik niet meer. Ik kocht er ook een rok en een truitje, en dat zijnde tastbare herinneringen die nog steeds in mijn kledingkast liggen.  Voorlopig zullen we Nice niet kunnen bezoeken, met deze pissaladière haal je even naar de Provence in huis Met slechts een paar ingrediënten tover je deze heerlijke uientaart op tafel. Een glaasje wijn erbij, een salade Nicoise en je waant je op een van die blauwe stoelen op de boulevard.  

Er is niet zo heel veel bekend over deze uientaart. Wel dat er in 1300 zeven pausen resideerden in Avignon. Pope Clement was fransman en wilde als paus niet naar Rome. Dus kwam het hele pauselijke hof over naar het nieuwe paleis in Avignon. De roomse koks moesten aan het werk met franse ingrediënten. Ze pasten hun recepten aan en zo ontstond de pissaladière. 
Een ander verhaal vertelt dat de pissaladière afkomstig is van pissalat, een gepureerde gezouten vis. Een erfenis afkomstig uit Genua aan het einde van de 15e eeuw. De eerste versie van de pizza werd Piscialandrea genoemd naar Andrea Donia een generaal en zeiler, toen nog gemaakt met tomaat en knoflook. Het recept ging van familie naar familie in Nice en ontstond de huidige pissaladière met uien, ansjovis, zwarte olijven op knapperig brooddeeg. 

De bodem wordt van een soort brooddeeg gemaakt, je kunt  bladerdeeg gebruiken maar dat maakt de pissaladière onnodig vettig en tijd win je er ook niet echt mee.

Wat heb je nodig:
Voor het deeg:
500 gram bloem
7 gram gist
1 theelepel zout
300 ml lauw water
3 eetlepels olijfolie


1 kilo uien 
1 el olijfolie om in te bakken
1 el verse tijm of 1 tl gedroogde tijm
1 el balsamicoazijn
1 el bruine suiker
zout en peper
2 blikjes ansjovisfilets
de lekkerste zwarte olijven die je kunt vinden

Meng voor het deeg alle ingrediënten in de keukenmachine en kneed 5 minuten goed door. Het deeg  is goed als het van de kom loslaat. Laat het deeg 45 minuten rijzen.

Snijd de uien in halve ringen. Doe een scheutje olijfolie in een pan en bak hierin de uien, voeg de balsamicoazijn en bruine suiker toe en bak in een half uur glazig en zacht. Leg de ansjovisfilets even in een bakje met water zodat er wat zout uittrekt. 
Verspreid het deeg met de vingers over een over bakplaat. Verdeel de uien over het deeg. Doe er zwarte peper over en de tijmblaadjes. 
Leg dan de ansjovisfilets in visgraatmotief over de pissaladière. Verdeel de zwarte olijven erover. Heb je lekkere olijfolie? Sprenkel deze er nog wat overheen. 
Bak de pissaladière in een voorverwarmde oven van 180°C in 30 minuten bruin, knapperig en gaar.
Lekker als lunch of een zomerse avond met een heerlijke Salade Nicoise.